ένα βάζο αναμνήσεις…
Οσο φρούτο τόση ζάχαρη…
και μια κουταλιά μικρή κανελλογαρίφαλα…. Κλεισμενα σε ένα αεροστεγές βάζο, κοιτάζουν τα βύσσινα τον ουρανό για ένα μήνα, λιώνουν κάτω από τον ήλιο του καλοκαιριού, ζυμώνονται…
μετά έρχεται η ώρα που προσθέτεις το κονιάκ, όσο πάρει μέχρι να γεμίσει το βάζο…. και τότε δεν επιστρέφει πια στον ήλιο, αλλά κάθεται μέχρι το τέλος του καλοκαιριού σε ένα σκοτεινό ντουλάπι και περιμένει…
Περιμένει, εκείνη την πρώτη ψυχρή βροχερή μέρα του φθινοπώρου που θα αρχίσεις να αναπολείς τον ζεστό ήλιο, την άνεση να μη φοράς περιττά ρούχα, τα παγωτά, τη μεσημεριανή ραστώνη…
περιμένει την ώρα που θα βρεθείς και πάλι μόνος σου, ένα βράδυ, παρέα με μια οθόνη κι ένα βιβλίο…
και τότε θα σουρώσεις το περιεχόμενο σε ένα μπουκάλι, κι αυτό βαθυκόκκινο και διάφανο, θα γεμίσει γεύση και αρώματα για λίγο τη ζωή σου… Η ζάχαρη και το αλκοολ θα ξαναφέρουν ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη σου, το μικρό κρυστάλλινο ποτήρι θα σπινθηρίσει την γλύκα του κατευθείαν στην καρδιά σου…
το υπόλοιπο θα μείνει στη γυάλα σφραγισμένο… κι όσο παλιώνει σε κείνο το σκοτεινό ντουλάπι θα αφήνει να αναδύονται όλο και περισσότερο οι αναμνήσεις εκείνου του καλοκαιριού, θα τις εντυπώνει πάνω στο αλκοόλ για τις διαβάσεις ένα άλλο φθινόπωρο, έναν άλλο χειμώνα ξανά…
για να ονειρευτείς πάλι, πώς ήταν τότε που ήσουν ευτυχισμένος …. με τη γάτα στα πόδια σου και την φωτιά να τριζοβολάει στο τζάκι…
ISIS UNVEILED 